حجاب مانند صدفی است که از گوهر خود محافظت می کند.
هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است. چون باغ بی دیوار، از آسیب مصون نیست و محصولی برای باغبان نمی ماند. هیچ کس هم به نام (آزادی) دیوار خانه خود را بر نمی دارد و شب ها درب حیاطش را باز نمی گذارد. چون خطر رخنه دزدی، جدی است. هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ، در معرض دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد، جلوه کند و چشم و دل برباید، چون خود جواهر ربوده می شود.
هر چیزی که قیمتی تر باشد، درصد مراقبت از آن بالا می رود.
هر چیز که نفیس تر باشد، بیم ربودن و غارت بیشتر است و مواظبت لازم تر.
اگر در شیشه عطر را باز گذاری، عطرش می پرد.
اگر رشته مرواریدت را در کمد و صندوق نگذاری و در آن را نبندی، گم می شود.
زن به خاطر لطافتی که دارد، نباید در دست های خشن کامجویان دیو سیرت، که نقاب مهربانی و عشق به چهره دارند، پژمرده شود و پس از آنکه گل عصمتش را چیدند، او را دور اندازند، یا زیر پایشان له کنند........
زن به خاطر عصمتی که دارد و میراث دار پاکی مریم است، نباید بازیچه هوس و آلوده به ویروس گناه گردد. گوهر عفاف و پاکی، کم ارزش تر از طلا و پول و محصول باغ و سایر وسایل خانه نیست که آنرا به بهای چند نامه و نگاه و لبخند بفروشد.
اگر در مقابل پنجره خانه ات، توری نزنی، از نیش پشه ها و مزاحمت مگس ها در امان نخواهی بود. وقتی راه پشه ها را می بندی، خود را «مصون» ساخته ای نه «محدود» و زندانی. وقتی در خانه را می بندی، یا پشت پنجره اتاقت پرده می آویزی، خانه خود را از ورود بیگانه و نگاه های مزاحم در پناه قرار دادی، نه که خود را در قید و بند و حصار افکنده باشی. اگر برای ایمنی از خطرها و آسودگی از مزاحمان، خود را بپوشانی، نه کسی ایراد می گیرد، و نه اگر هم ایراد بگیرد، اعتنا می کنی، چرا که سخنش را بی منطق و نا آگاهانه می دانی و می بینی.
اینکه «دل باید پاک باشد» بهانه ای برای گریز چاهلانه از همین مصونیت است و آویختن به شاخه «لاقیدی». وگرنه از دل پاک هم نباید جز نگاه و رفتار پاک برخیزد. ظاهر، آینه است و ........ «از کوزه همان برون تراود که در اوست».
زن به خاطر ارزش و کرامتی که دارد باید محفوظ بماند و خود را حراج نکند و در بازار سوداگران شهوت خود را به سادگی و خامی نفروشد.
احمقانه است که کسی خود را در معرض دید و تماشای نگاه های مسموم و چشم های ناپاک قرار دهد و به دلیری و جلوه گری بپردازد و خیال کند بیمار دلان و رهزنان عفاف را به وسوسه نمی اندازد و از زهر نگاه ها و نیش پشه های شهوت در امان می ماند!
بعضی از «نگاه» ها، ویروس «گناه» منتشر می کند. و بعضی از چهره ها حشره مزاحمت جمع می کند. خراب کردن همه دیوار ها و برداشتن همه پرده ها و بازگذاشتن همه پنجره ها نشانه تیره اندیشی است، نه روشنفکری! علامت جاهلیت است نه تمدن!
می گویی نه؟ یه طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی و بی آبرویی، با دو دست پشیمانی بر سر غفلت خویش می زنند و بر جهالت خود لعنت می فرستند.
کسی که از «جماعت رسوا» نگریزد «رسوای جماعت» می شود.
آنکه ایمان را به لقمه ای نان می فروشد، آنکه یوسف زیبایی را به چند سکه قلب عوض می کند، آنکه «کودک عفاف» را جلوی صدها گرگ گرسنه می برد و به تماشا می گذارد، روزی هم «پشت دیوار ندامت» اشک حسرت بر دامن پشیمانی خواهد ریخت، در آخرت هم به آتش بی پروایی خود خواهد سوخت. از اول که جامه عفاف و سفید و شفاف است، نباید گذاشت چر کابه گناه بر آن بپاشد. از اول باید مواظب بود این کاسه نشکند و این جام بلورین ترک برندارد.
از اول نباید به پای بیگانه، اجازه ورود به مزرعه نجابت داد که بوته های نورس عصمت را لگد مال کند.
ولی ........ گریه بی حاصل است و بی ثمره، وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد!!

صوفیگری

سوال؟
آیا شرکت کردن در مجالس و محافل صوفیه و انجام اعمال و گفتن اذکار آنان و حضور در خانقاه آنها چه صورت دارد؟
حضرت آیت الله خامنه ای: جایز نیست و کسانی که او امر و نواهی قرآن کریم را قبول داشته و به امامت ائمه (ع) معتقدندچه بهتر است که اسم جداگانه و آداب و رفتار جداگانه را که لازم نیست بلکه مضر است کنار گذاشته و درجماعت عظیم ملت بزرگ و مسلمان خود منسلک باشند.
سوال؟
ایجاد مکتب ها و مرام های انحرافی یکی از اهداف شوم قدرت های استکباری بوده است. در طی سال های اخیر فرقه های مختلف صوفیه در حال فعالیت گسترده تری گردیده و مراکزی را به عنوان پایگاه های خود بنا می سازند مستدعیست نظر خود را درباره صوفیه و مشارکت و ایجاد بناها و مراکز تبلیغی آنان و شرکت در محافل آنها بیان فرمائید.
حضرت آیت الله سیستانی: اجتناب از حضور در مجامع آنان و دور کردن مردم از آنها لازم است.
حضرت آیت الله تبریزی: هر مسلمانی که بر خلاف آنچه علمای شیعه در رساله های عملیه فرمودند عمل کنید باطل است و ترویج و اعانت و شرکت در مجالسی که بر خلاف آنچه علمای شیعه فرمودند تشکیل شود مشروعیت ندارد.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی: تمام فرق صوفیه دارای انحرافاتی هستند و شرکت در فعالیت های آنان و کمک به اهدافشان جایز نیست.
حضرت آیت الله فاضل لنکرانی: جایز نیست.
حضرت آیت الله صافی گلپایگانی: صوفیه به فرقه ها و انشعابات بسیاری که دارند اگر چه در انحراف در یک سطح نیستند و بسا که برخی از آنان از ربقه اسلام شمرده نشوند در مجموع منحرفند و عقاید خاصه ای که دارند غیر اسلامی است، بنابراین مشارکت در ایجاد بناها و مراکز تبلیغی آنها و شرکت در محافل آنها خلاف شرع و حرام است.
حضرت آیت الله بهجت: تحصین عقائد و مواظبت بر احکام شرع ضروری است.

درود فرشتگان بر عابدان شب قدر

برای هر کاری که خدا مقدر فرموده فرود می آید، آن شب سلام و درو فرشتگان است بر آنانی که برای نماز به پای ایستاده یا در حال رکوع و سجودند، یا آنکه شب سلامتی و رهائی از ضرر و زیان شیاطین است که برکت و خیر آن تا آشکار شدن روشنی صبح، دائم و پایدار است.

خداوند ماه صیام را بر سایر ماهها برتری بخشید

پس برتری آن را بر ماه های دیگر به سبب حرمتها و گرامی داشتنهای بسیار و فضائل و برتری های آشکار که برای آن قرار داد، هویدا گردانید، و در آن ماه از جهت بزرگ داشت، آنچه را که در ماه های دیگر حلال کرده حرام نمود، و خوردنیها و آشامیدنیها را در روزهای آن منع کرد، و برای آن وقت آشکاری (معینی) قرار داد، که خدای بزرگ و توانا جائز و روا نمی داند که پیش انداخته شود و نمی پذیرد که از آن وقت به تأخیر افتد. سپس عبادت و بندگی در شب قدر آن را به عبادت در شبهای هزار ماه برتری داد، و آن را شب قدر نامید، شبی که خدای تعالی اجلها و روزیها و هر امری که حادث می شود را مقدور می فرماید، در آن شب بسیاری از فرشتگان و روح که مخلوقی است بزرگتر از فرشته به فرمان پروردگارشان بر هر که از بندگانش بخواهد با قضا و قدری که محکم و استوار کرده که تغییر و تبدیلی در آن نیست.

سپاس خدائی را که رمضان را برای ما، ماه تزکیه قرار داد

و سپاس خدائی که را سزاست که ماه خود رمضان را، ماه صیام و روزه، و ماه اسلام، و ماه تزکیه، و ماه تصفیه و پاک کردن از گناهان، و ماه قیام و ایستادن ( برای نماز در شبها یا به پا خاستن در احیای اسلام و جهاد در راه خدا) را یکی از آن راههای احسان قرار داد، آن چنان ماهی که قرآن در آن فرو فرستاده شد، در حالی که برای مردم راهنما و نشانه های آشکار رهبری، و جدا کننده میان حق و باطل است.

پادشاهی در اطراف و انکاف سرزمین های حکومتی خود مشغول تفریح و گشت و گذار بود، در بین راه دو نفر ژنده پوس که اثر فقر و تهیدستی از ظاهرشان پیدا بود نظر پادشاه را جلب کرد .

پادشاه از اسب پیاده شدند با این فقیران احوال پرسی  کرده و دست و صورت آنها را می بوسید و بسیار احترام می گذاشت، دیدن این صحنه برای همراهان حاکم بسیار تحقیر کننده بود. از طرفی هم جرأت انتقاد از پادشاه را نداشتند. پادشاه برادری داشت که وزرا و اسراء جهت بیان اعتراض خود از طریق برادر پادشاه که شخص خوبی بود اقدام کردند، برادر مراتب اعتراض خود را به اقدام پادشاه در خصوص تکریم فقرا اعلام داشت .

پادشاه که شخصی خردمند بود در بدو امر مطلبی که حاوی رد یا قبول صحبت های برادر باشد بیان نکرد.

نجار را فرا خواند و به او دستور داد که چهار تابوت از چوب برای او بسازد. وقتی که تابوت ها آماده شد دستور داد 2 عدد را به طلا زینت دهد و 2 عدد را با قیر، قیر اندود کند پس 2 تابوت قیر اندود را از طلا و جواهرات و یاقوت مهو سازند و2 تابوت طلا را از مردار و خون و کثافات و نجاسات پر کند و سر هر چهار تابوت را محکم ببندند.

پس دستور داد که وزرا و اشرافزادگان را و امرا که ایشان را مورد ملامت قرار داده بودند حاضر شوند، بعد از حضور میهمانان تابوت ها را آوردند وکاع امر فرمود که این تابوت ها را قیمت کنند، آنها گفتند بر حسب ظاهر حال این دو تابوت طلا کوب قیمت دارند و آن دو تابوت قیر اندود قیمت ندارند.

پادشاه گفت این حکم شما به خاطر علم کم شماست و ارزش اشیاء را علم کم خود ارزش گذاری می کنید.

دستور داد دو تابوت قیر اندود را گشودند، بخاطر جواهری که در آن بود تالار روشن شد، گفت این دو تابوت مثل آن دو نفری است که شما آنها را فقیر و خوار شمردید، لباس و ظاهر آنها شما را گمراه کرد در صورتیکه باطن آنها از علم و معرفت و حکمت و راستی و  نیکویی و سایر صفات که کمال معنوی بسیارست از یاقوت و مروارید و سایر جواهرات است.

پس دستور داد که تابوت های طلا را گشودند، اهل مجلس از کثافت و ذلت و پستی آنچه درون آنها بود بر خود لرزیدند و از بوی گند و تعفن همه متأزی شدند، پادشاه گفت این دو تابوت مثل قومیست که ظاهر خود را زینت داده اند بوسیله لباس و جواهرات و باطن آنها همواره بوسیله جهل و کوری، دروغ، خیانت و سایر اقسام که بسی رسواتر و بدتر ار مردارها است.

همه وزرا و اشراف گفتند منظور شما را یافتیم و خطای خود را فهمیدیم و پند گرفتیم.

دعای امام سجاد (ع) هنگام حلول ماه رمضان

1- الحمد لله الذی هدانا لحمده، و جعلنا من اهله لنکون لا حسنانه من الشاکرین و لیجزینا علی ذلک جزاء المحسنین -2- و الحمد لله الذی حبانا بدینه، و اختصنا بملته، و سبلنا فی سبیل احسانه لنسلکها بمنه الی رضوانه حمدا یتقبله منا و یرضی به عنا -3- و الحمد لله الذی جعل من تلک السبل شهره شهر رمضان، شهر الصیام، و شهر الاسلام، و شهر الطهور، و شهر التمحیص و شهر القیام الذی انزل فیه القرآن، هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان.

سپاس خدائی را سزاست که ما را برای سپاسگذاری خود راهنمائی نمود، و از سپاسگزاران قرار داد، تا برای احسان و نیکیش از شکر گزاران باشیم، و ما را بر آن سپاسگزاری پاداش نیکوکاران دهد، و سپاس خدائی را سزاست که دین خود را به ما عطا نمود، و ما را جزو ملت خویش(اسلام) اختصاص داد، و در راههای احسان و نیکیش رهنمون کرد، تا به وسیله نعمتش در آن راهها رفته و به سوی رضا و خوشنودیش دست یابیم، سپاسی که آن را از ما بپذیرد، و به وسیله آن از ما خوشنود گردد.

در افشانی خاتم رسول در استقبال از ماه رمضان

در آخرین جمعه ماه شعبان، پیامبر اکرم (ص) برای آماده ساختن یاران خود جهت استقبال از ماخ مبارک رمضان خطبه ای خواند و این ماه را چنین توصیف نمود:

ای مردم ! ماه خدا با برکت آمرزش و رحمت به سوی شما رو می آورد.

این ماه برترین ماهها است.

روزهای آن برتر از روزهای دیگر و شبهای آن بهترین شبهاست، لحظات و ساعات این ماه بهترین ساعات است.

ماهی است که به مهمانی خدا دعوت شده اید و از کسانیکه مورد اکرام خدا هستند می باشید، نفسهای شما همچون تسبیح، خوابتان چون عبادت، اعمالتان مقبول و دعایتان مستجاب است، پس با نیتهای خالص و دلهای پاک از خداوند بخواهید تا شما را در روزه داشتن و تلاوت قرآن در این ماه توفیق دهد چرا که بدبخت کسی است که از آمرزش الهی در این ماه بزرگ محروم گردد. با گرسنگی و تشنگی خویش در این ماه به یاد گرسنگی و تشنگی رستاخیز باشید، بر فقرا و بینوایان بخشش کنید . پیران خویش را گرامی داریدف، به خردسالان رحمت آورید پیوند خویشاوندی را محکم سازید. زبانهایتان را از گناه باز دارید. چشمان خویش را از آنچه نگاه کردنش حلال نیست بپوشانید، گوشهای خویش را از آنچه شنیدنش حرام است فرا گیرید و بر یتیمان مردم شفقت و محبت کنید تا یتیمان شما چنین کنند.

از گناهان خود توبه کنید؛ در اوقات نماز دستان خویش را به دعا بلند کنید که بهترین اوقاتی که خدا نظر می کند و دعاها مستجاب می شود، وقت نماز است.

هر کس در این ماه یتمی را گرامی دارد خداوند او را در قیامت گرامی میدارد.

هر کس در این ماه صله رحم و احسان داشته باشد، خدا او را در قیامت به رحمت خویش وصل می کند......