تعریف لغوی: استکبار از باب استفعال و از ماده (کبر) به معنای کسی است که اظهار بزرگی و تکبّر کند با آن که اهلش نیست
تعریف اصطلاحی: استکبار و تکبر انسان به این دلیل است که خود را بزرگ شمرده و در موضعی قرار می­دهد که لایق آن نیست و از همین جهت جزء رذائل اخلاقی شمرده می­شود.
پیشینه استکبار:
امام صادق (ع) می‌فرماید:
«فَاَوَّلُ مَنْ قاس اّبلیس والإستکبار هُو أوّلُ مَعصیة عَصی الله بها»
«اولین کسی که استکبار کرد ابلیس بود و استکبار اولین معصیتی است که با آن از اوامر خداوند سرپیچی شد»